Het medium animatie is net als strip vaak bekritiseerd om zijn
onrealistische wijze van overdracht. Getekende beelden die een verhaal
vertellen worden verondersteld alleen voor kleine kinderen te zijn. Een
volwassen mens heeft naar het schijnt geen plaatjes nodig om een verhaal te
begrijpen. Het verhaal weet je op veel verschillende manieren te betrekken
in de omgangsvormen van personages die je soms nooit ontmoet heb. Een boek
laat je niet los als het verhaal erg spannend is en afstevent op een
gruwelijke ontknoping. En toch, soms
meer nog dan het verhaal zelf, is het de afbeelding die je het meest kan
intrigeren. Denk bijvoorbeeld aan een
afbeelding van een auto die veel te hard rijdt op een weg en op een
helling afstevent, waar de bestuurder in een worsteling is verwikkeld met een
anonieme medepassagier. Een afbeelding weet in een ogenblik de
nieuwsgierigheid van de mens op te roepen. In de westerse cultuur is het de mens met de paplepel ingegoten
dat beeld alleen maar een hulpmiddel is om opheldering te geven aan
geschreven ontoegankelijke teksten. Animatie en strip kent daarom zijn plaats
vooral in luchtig vertier in de cinema en komisch kritisch bedoelt commentaar
op het nieuws in de krant. Maar het getekende beeld in animatie en strip is veel meer dan
dat. Het spectrum is immens groot en heel gevarieerd.
|