Animatie speelt met tijd, imiteert beweging en trekt daarmee
onvoorwaardelijk de aandacht naar zich toe. Je blikveld, als je naar animatie kijkt, is alleen gericht op de
beweging, omdat beweging zekere onvoorspelbare eigenschappen met zich mee
brengt, hierdoor krijgt beeld een ondergeschikte rol. Als je ergens
geconcentreerd op gefocust bent wordt het denken passief gesteld om de
informatie op te nemen. In de Secret of Nimh is de
kraai Jeremy een goed voorbeeld van de afleidende eigenschappen van animatie.
http://www.youtube.com/watch?v=7Zxx0CP6FDk Daarom is het dat je in animatie en film niet goed bent
voorbereid op het onverwachte. In Animatie en film ligt de grootste kracht om
betekenis te leggen in de beelden in het shock-effect. "Eisenstein
regarded montage as a dialectical means of creating
meaning. By contrasting unrelated shots he tried to provoke associations in
the viewer, which were induced by shocks." (Bron: http://en.wikipedia.org/wiki/Film_editing#Continuity) Omdat er in animatie ruimte moet zijn voor het onverwachte moet
het beeld een zekere dynamiek uitstralen en je de indruk geven dat alles
mogelijk is binnen dat ene enkele kader. Eenvoud in beeld met behoud van de hoofdingrediënten voor
definitie kan maken dat het lijkt of een theekopje op elk moment tot leven
kan komen. "If one would jump
up and started singing it would'nt seem out of place." (Scott McCoud, Understanding Comics)
|