In een ander experiment laat ik de animatie doorlopen, en volg je
een domino effect van acties in verschillende afbeeldingen. Hier kan de ontvanger
het beeld niet stoppen en kijk je eigenlijk naar een animatiefilm verspreid
over meerdere kaders. http://www.wizardapprentice.com/TimeAndSpace/naruto2 De scene bestaat in de manga uit maar vier afbeeldingen, dit
staat tegenover 26 seconden aan animatie. 26 Seconden verdeelt over strippagina's volstaan in deze scene
tot 7 geanimeerde afbeeldingen. Ik kwam er achter toen ik het storyboard schreef voor een
geanimeerde strip en nadacht over enkele actiesequenties, dat ik geneigd was
de animatie uit het kader te laten 'springen' waardoor het narratief uit zijn
verband werd getrokken. Ik wilde de animatiefiguur een non-diėgetisch(4) bewustzijn meegeven. Animatie is een veel lossere beeldtaal dan strip en het is
geneigd een eigen leven te leiden als een consistent kader geen rol meer
speelt. Denk maar aan Felix The Cat. Als ik voor een non-diėgetische of
surrealistische aanpak zou kiezen, dan zou dat ongetwijfeld tot hele
creatieve uitvindingen leiden, maar het zou alleen de technische mogelijkheden
ondersteunen. Om animatie in rechte banen te leiden in strip moet je 'de touwen
van de vlieger laten vieren' en het beeld behouden. In een stripverhaal valt al heel snel de compositie uit elkaar in
de kadering als je het beeld laat bewegen. De oplossing voor dit probleem is,
als je mensen in een verhaal wilt meevoeren, een dynamische kadervoering en
actieve (4) non-diėgetisch of te wel buiten de werkelijkheid van
het verhaal om
|